Μετά την επίσκεψη στο Μουσείο Νίκος Καζαντζάκης -στην οποία αρρώστησα και δε συμμετείχα και ζηλεύω- αφιερώσαμε μία μέρα για συζήτηση γύρω από τις εντυπώσεις μας από το Μουσείο. Αξιοποιήσαμε το λογισμικό wordart και εξηγήσαμε πώς εισάγουμε λέξεις ώστε να δημιουργήσουμε ένα συννεφόλεξο. Οπτικοποιώντας τις εντυπώσεις μας οι οποίες αφορούσαν, κυρίως, προσωπικά αντικείμενα του μεγάλου Κρητικού συγγραφέα, παραγάγαμε άφθονο προφορικό λόγο και επιχειρηματολογήσαμε για το ποιο εικονίδιο είναι καλύτερο να επιλέξουμε για τη συγκεκριμένη δουλειά.
Στη συνέχεια είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για αναπαραγωγή των κειμένων του σε καιρούς πριν τους εκτυπωτές, για τη βοήθεια που είχε από τη σύζυγό του Ελένη, καθώς και για τις μεταφράσεις του έργου του που υπάρχουν σήμερα. Επεκταθήκαμε στις διαφορετικές μορφές βιβλίων, αναφερθήκαμε στα ψηφιακά βιβλία (e-books) και στα ακουστικά βιβλία (audio-books). Κι έπειτα μιλήσαμε για τη συμπεριφορά μας στο μουσείο. Έμαθα, λοιπόν, ότι θα μπορούσαμε να είμαστε πιο πιο υποδειγματικοί, αλλά δεν πειράζει... Πρώτη φορά σε μουσείο για κάποιους από εμάς... δεν πήγε κι άσχημα! Οι εντυπώσεις ήταν θετικές. Το δίωρο ολοκληρώθηκε με παντομίμα σε απόσπασμα της Αναφοράς στον Γκρέκο, δραστηριότητα που δεν είχε ολοκληρωθεί στο Μουσείο.
Τις δύο επόμενες διδακτικές ώρες ασχοληθήκαμε με τη ρομποτική. Το γνωστό πλέον επιδαπέδιο πλέγμα για το bluebot φιλοξένησε εικόνες που είχαν σχέση με τη ζωή και το έργο του Καζαντζάκη.
Παρατηρήσαμε τις φωτογραφίες, ακολουθήσαμε κανόνες παιχνιδιού, διαβάσαμε τις καρτέλες με τους γρίφους-οδηγίες για το ρομποτάκι, συνεργαστήκαμε όταν χρειάστηκε, μιλήσαμε για τα χαϊκού που άρεσαν και στον Καζαντζάκη...
Αλλά δεν κάναμε μάθημα, βρε παιδί μου, όλη μέρα! Και στο τέλος πήραμε μια φωτοτυπία Γλώσσας με επίθετα γιατί... αμολήσαμε ότι δε θα 'χουμε δουλειά για αύριο και μια φωτοτυπία σταματάει το αίμα που έχει πάρει τον ανήφορο για το κεφάλι της δασκάλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου