Κεμάλ

Τελευταίες μέρες της ενδιαφέρουσας τούτης σχολικής χρονιάς. Τελευταίες μέρες με ύλη ολοκληρωμένη και συναισθήματα ανολοκλήρωτα. 

Μουσική λοιπόν. Και συνθέτης αγαπημένος να ντύνει μοναδικά τους στίχους ποιητή επίσης αγαπημένου. Κεμάλ. Και αφορμή για ένα μικρό σχέδιο δράσης βασισμένο στις ΤΠΕ. 

Πρώτα η ακρόαση. Έπειτα αναζήτηση των στίχων. Στη συνέχεια ερμηνεία άγνωστων λέξεων και αποκρυπτογράφηση νοημάτων των στίχων, αλλά και αναζήτηση γεωγραφικών στοιχείων. Και άλλη μια ακρόαση από διαφορετικό ερμηνευτή. Η προτροπή: "Θέλετε να αναζητήσετε πληροφορίες για τον συνθέτη Μάνο Χατζιδάκι και έργα του ώστε να φτιάξουμε μια διαδραστική παρουσίαση;". Η αποδοχή καθολική. Σκέψεις για την αξιοποίηση των κατάλληλων λογισμικών, επίδειξη με στόχο την εξοικείωση με κάποια από αυτά. 

Στην τάξη δημιουργήθηκε το παρακάτω υλικό σε αρχείο word το οποίο εμπλουτίστηκε με υπερσυνδέσμους. Αναμένεται η παρουσίαση να ολοκληρωθεί με υλικό που θα αναρτηθεί από τους μαθητές στο padlet, στο σχετικό e-ράφι: "Μάνος Χατζιδάκις" 

Από το stixoi.info

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Αλίκη Καγιαλόγλου

Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Λέκκας Μάριος Φραγκούλης Μαρία Φαραντούρη Αλκίνοος Ιωαννίδης Μανώλης Μητσιάς
Σαββίνα Γιαννάτου

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ,
ενός νεαρού πρίγκιπα της ανατολής,
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
Αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά κι ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
Τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στον χαλίφη να του βάλει τη θηλιά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες, μ’ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
Πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ’ έναν μήνα, σ’ έναν χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...