Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών

Συνήθως την Ημέρα των Εκπαιδευτικών, όταν τυχαίνει να βρίσκομαι με τους μαθητές μου, κουβεντιάζουμε για τον ρόλο του δασκάλου, ακούω για το τι θεωρούν εύκολο ή δύσκολο στο επάγγελμά μου, αφουγκράζομαι τις προσδοκίες τους από μένα, διηγούμαστε εμπειρίες από δασκάλους που θυμόμαστε, διαβάζουμε σχετικά βιβλία ή αποσπάσματα βιβλίων... 

Φέτος η Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών μου επιφύλασσε για έκπληξη. Ένα δώρο που μου ήρθε χωρίς να το περιμένω, χωρίς να κάνω κάτι για να το διεκδικήσω, χωρίς να μιλήσω ΚΑΝ για τη σημερινή μας γιορτή. Αφιέρωσα ολόκληρη τη σημερινή μέρα του μαθήματός μας στη χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων. Έκανα Γλώσσα και Εικαστικά με αφορμή του ποίημα του Ροντάρι "Ο γάτος δάσκαλος" ακολουθώντας τις δραστηριότητες τις οποίες σχεδίασα χθες για να το συνοδεύσω. Το ποίημα δεν το επέλεξα τυχαία. Είχα σκοπό να το χρησιμοποιήσω ως στοιχείο διασύνδεσης των δυο γιορτινών ημερών: ένα ζωάκι που αναλαμβάνει τον ρόλο του δασκάλου. Ωστόσο σήμερα η μέρα αφιερώθηκε στο πρώτο σκέλος, όπως σχεδιάστηκε χθες (έπεται η συνέχεια δηλαδή). 

Στην απλή και φαινομενικά "άσχετη" ερώτηση "Ποιος είναι ο εκπαιδευτικός;" η απάντηση ήταν η... αναμενόμενη: "Εκείνος που εκπαιδεύει ζώα". Μάλιστα. Αυτό θα το λύσω αύριο... ;) 

Το δώρο μου το σημερινό είναι η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ συνεργασία των μικρών για την εικονογράφηση του ποιήματος! Οι ΥΠΕΡΟΧΕΣ ζωγραφιές τους! Η ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ προσπάθειά τους να συγγράψουν τα δικά τους ποιήματα! Το καθένα στον βαθμό που μπορούσε, φυσικά. 

Καμαρώνω. Η δεύτερη χρονιά συνεργασίας με μια τάξη πάντα είναι πιο γλυκιά. Ξεκινάει με ένα επιπλέον υλικό: την οικειότητα, κεκτημένο της πρώτης χρονιάς. Κι όταν λέμε "οικειότητα" μπορείτε να το αντιληφθείτε ως αυτό που μερικές φορές λέμε "χημεία". Εντάξει, στα ποιήματα και στα μπαλονάκια λόγου των ζωγραφιών διορθώσαμε κάποια ορθογραφικά. Εντάξει, κάποιες ζωγραφιές παραδόθηκαν πιο αργά από κάποιες άλλες και τα ποιήματα δεν ολοκληρώθηκαν. Αλλά αυτό το "Τέλεια είναι η σημερινή Γλώσσα!" και τα χαμόγελα που, πλέον, φοριούνται στα μάτια μετά την ολοκλήρωση κάθε δραστηριότητας ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΑΣ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗΣ. 

Θα αφήσω εδώ το ποίημα εικονογραφημένο από μικρά χεράκια και θα σας παραπέμψω στο padlet για εικόνες χωρίς λόγια. :) 

 

 

Κάποτε, λοιπόν, ο γάτος,
που τον έλεγαν Ζορό,
αποφάσισε να μάθει
αγγλικά στον ποντικό. 

 

Πήρ' ένα αγγλικό βιβλίο
και μια φάκα με τυρί,
ξάπλωσε στην πολυθρόνα
τον περίμενε να βγει.

 

 

Κι όσο το ποντίκι αργούσε,
ο Ζορό τού τραγουδούσε:

 

 

"Βγες καλό μου ποντικάκι
κι έλα κάθισε κοντά,
ο Ζορό ο μορφωμένος
θα σου μάθει αγγλικά."

 

 

Και ο ποντικός κοιτάζει
τον Ζορό απ' τη φωλιά,
βγάζει έξω το μουσούδι
κι απαντάει ψιθυριστά: 

 

 

"Μ' αρέσουνε τα αγγλικά
κι όπως θέλεις πάρτο,
αλλά δε θέλω δάσκαλο
να έχω ένα γάτο!"

 

 

Τζέσικα

  

Μαθητάκια μου... μελισσάκια μου... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για το σημερινό δωρομάθημα! Καλή μας συνέχεια!!!